Hof Antwerpen, 4de Kamer, 22 april 2013, onuitg., 2011/AR/2134

Het bevrachtingscontract voor vervoer is een gemengd contract of m.a.w. een contract sui generis, dat, niet samenvalt met het vervoerscontract. Het kan gedefinieerd worden als “het contract waarbij een vervrachter (term identiek aan de termen vervoerder of schipper) zijn schip tegen vergoeding, geheel of gedeeltelijk, voor een bepaalde reis of een bepaalde tijd, ter beschikking stelt van een bevrachter (zijnde diegene die met de vervrachter een contract afsluit met het oog op het vervoer of opslaan van goederen) en dit met het oog op het vervoer van goederen.
Het bevrachtingscontract is een wederkerig contract, vermits het wordt afgesloten tussen bevrachter en vervrachter, die elk een aantal verplichtingen op zich nemen. In hoofde van een bevrachter zijn dit de betaling van de vrachtprijs, het ter beschikking stellen van lading en het uitvoeren van laad-, los- en stuwverrichtingen, en in hoofde van de vervrachter het ter beschikking stellen van zijn schip, het vervoer van de ter beschikking gestelde goederen en het toezicht bij laad-, los- en stuwverrichtingen.
Artikel 59 WRB heeft alle betwisting willen regelen die uit het bevrachtingscontract voortspruiten, zowel die die het voorwerp zijn van een hoofdeis als van een tegeneis, en derhalve ook van nevenvorderingen strekkend tot betaling van overliggelden, en zulks ook indien een tijdbevrachtingsovereenkomst werd gesloten.